Karadeniz'in büyüleyici manzaralarını usta bir sinematografiyle buluşturan Derûn, imkânsız bir aşk hikayesinin derinliklerine iniyor. Sevda, ihanet ve pişmanlığın iç içe geçtiği bu hikaye, aşkla başlayan bir yolculuğun hüzünlü sonuna odaklanıyor.

Derûn filminin temelini Mesnevi’nin ilk hikayesi Padişah ve Cariye Kıssası oluşturmaktadır. Altmış yaşlarında Karadeniz’de tek başına yaşayan bir kadın Marife... Kendini insandan soyutlamış kırk yıllık bir inzivanın kahramanı. Marife’yi bu yalnızlığa hapsedense gençliğinde yaşadığı büyük aşkı ve hayal kırıklığıdır. Tek başına geçirdiği kırk yılın ardından bir gün kapısı çalar. Karşısında büyük aşkı İlyas’ın oğlu Ateş vardır. Babasının cenazesini getirmiştir. İlyas’ın vasiyeti Marife’nin bahçesine gömülmektir. Peki Marife ömrü boyunca taşıdığı öfkesini dindirebilecek midir? Bedenler kavuşamasa da tüm bunların ötesinde ruhların vuslatı gerçekleşecek midir?

Müge Uğurlar, ilk uzun metrajı Derûn’u, Mevlana’nın sözleri ile açıklar: ‘Bu seyahati başlatan kıvılcım sevgi ve meyildi. Devamında ise engeller ve imtihanlar aşılmaz bir tümsek gibi durdu. Ölüm bu tümsekleri aştı ve bedenlerin ötesinde ruhların vuslatı gerçekleşti. Geçici dünya ve değişmeyen hakikat arasında yapılan bu yolculukta kimileri yolda kalsa da kimileri bu yolculuğu tamamladı.’