Gidemem, evim burası. Terkedilmiş küçük bir Donbass köyünde Sadece Sergiich ve Pashka kaldı. Hikaye 2022 Ocak ayında geçiyor, filmin senaryosu Andrey Kurkov’un 2018 tarihli romanından uyarlanmış, ancak Rusya ve Ukrayna arasındaki kalıcı gri bölgede bugün de pek bir değişiklik yok gibi görunüyor.

Savaşla ilgili sayısız film ve Rusya-Ukrayna çatışmasıyla ilgili yüzlerce film olabilir, ancak Moiseiev’in filmini dikkate değer kılan şey savaşı pek de göstermeden, insanlar üzerindeki psikolojik ve duygusal etkilerine odaklanması. Arka planda bomba sesleri olsa da, objektifin odağı o küçük köydeki günlük yaşamın fark edilmeyen detayları üzerinde. Ütü ve çatal; kaçınılmaz olanı merakla beklerken iki karakterin bakışından ayrılmıyoruz… Yönetmen, savaşın kendisine odaklanmaktan kaçınıyor ve bunun yerine köyün iki sakinine, yalnız bir askere ve terkedilmiş evlerin huzursuz görüntülerine odaklanıyor; Donbass’ın hayalet köyü tekinsiz bir kar örtüsüyle beyaza bürünmüş. Film, Donbass’taki yaşamla mükemmel bir uyum içinde, hiç acele etmeden günleri sayarak, bombalara rağmen kaçınılmaz sona kadar devam ediyor.

Mossiev’in üçüncü uzun metrajı Grey Bees, savaş hikayelerin genellikle insan deneyimlerini gölgede bıraktığı bir dünyada, bu film tekniği ve perspektifi ile kaçırılmaması gereken bir film.